Mijn droom is schrijfster worden. Zo, dat is eruit. Het is eng om te zeggen als er nog geen bewijs geleverd is, maar het lucht me ook op!
De moord met aardappelmesje zonder punt.
Eerlijk waar, dat is de titel van het eerste verhaal dat ik schreef.
Negen was ik. Het moet nog wel ergens liggen, in een half vergane doos met jeugdherinneringen.
Dat is ook precies wat het lang is geweest: een jeugdherinnering. Want studeren, werken, trouwen en kinderen krijgen kost nu eenmaal tijd. Tijd waarin dromen soms herinneringen worden… En dan komt er een moment in je leven dat je Schepper aan de deur van je hart klopt. Wat heb je gedaan met die langgekoesterde droom? Heb je die droom, begeleid door aanleg en gestuwd door ontwikkeling, ook een kans gegeven?
Maar hoe reëel is een droom van zolang geleden?
Is het inmiddels niet een irreëel koesteren geworden?
Dat heb ik me dikwijls afgevraagd. Is het niet een verlangen naar iets dat niet mocht zijn? Koester je een droom of koester je iets dat je eigenlijk los moet laten?
Mijn wens om naar de school voor de journalistiek te gaan werd vakkundig om zeep geholpen thuis. Een ‘rooie’ school, daar kon niks goeds van komen. ‘Ga maar naar Schoevers, dat is ook leuk.’
Jong trouwen deed me er in berusten. In alle eerlijkheid kan ik zeggen dat mijn leven meer dan vol was in die dagen. Ik schreef wel, gedichten voor Sinterklaas en liedjes voor tussen de schuifdeuren, maar het echte werk, dat kwam er niet van. Wel las ik, en lees ik, minimaal twee boeken per maand. Allerlei fictie. Vaak zit ik te mijmeren en heb ik plaatjes bij de verhalen. Of uit ik fikse kritiek op het geschrevene, ‘Dat had ik heel anders gedaan’.
Lang heb ik ook angst gehad dat met de vervulling van de droom het allemaal toch bar tegen zou blijken te vallen. Dat geldt natuurlijk voor elke droom: hij kan zomaar uiteenspatten door de bikkelharde werkelijkheid.
En toch… Ik heb de stap gezet! Ook uit angst dat ik over een jaar of wat ‘had ik maar’ zou zeggen. En spijt is zo’n jammere emotie. Dus is het eerste manuscript geboren en ben ik in volle kracht vooruit aan het schrijven.
Heb jij ook een droom?
Deel het, als je het hardop zegt is het al een stukje dichterbij. Wat het ook is, ik wil nu al van harte zeggen: Go for it! Ik gun je iets waarbij je de tijd vergeet. Ik gun je iets waarbij jouw ontwerp uit de verf komt.
Míjn eerste manuscript is af. Er komt geen aardappelschilmesje zonder punt in voor, maar spannend is het wel.
